Kdo se je poročil s Raynald of Châtillon?

Raynald of Châtillon (c. 1124 – 4 July 1187), also known as Reynald, Reginald, or Renaud, was Prince of Antioch—a crusader state in the Middle East—from 1153 to 1160 or 1161, and Lord of Oultrejordain—a large fiefdom in the crusader Kingdom of Jerusalem—from 1175 until his death, ruling both territories iure uxoris ('by right of wife'). The second son of a French noble family, he joined the Second Crusade in 1147, and settled in Jerusalem as a mercenary. Six years later, he married Constance, Princess of Antioch, although her subjects regarded the marriage as a mesalliance.

Always in need of funds, Raynald tortured Aimery of Limoges, Latin Patriarch of Antioch, who had refused to pay a subsidy to him. He launched a plundering raid in Cyprus in 1156, causing great destruction in Byzantine territory. Four years later, Manuel I Komnenos, the Byzantine Emperor, led an army towards Antioch, forcing Raynald to accept Byzantine suzerainty. Raynald was raiding the valley of the river Euphrates in 1160 or 1161 when the governor of Aleppo captured him at Marash. He was released for a large ransom in 1176 but did not return to Antioch, because his wife had died in the interim. He married Stephanie of Milly, the wealthy heiress of Oultrejordain. Since King Baldwin IV of Jerusalem had also granted Hebron to him, Raynald became one of the wealthiest barons in the kingdom. After Baldwin, who suffered from leprosy, made him regent in 1177, Raynald led the crusader army that defeated Saladin, the Sultan of Egypt and Syria, at the Battle of Montgisard. In control of the caravan routes between Egypt and Syria, he was the only Christian leader to pursue an offensive policy against Saladin, by making plundering raids against the caravans travelling near his domains. After Raynald's newly constructed fleet plundered the coast of the Red Sea in early 1183, threatening the route of Muslim pilgrims to Mecca, Saladin pledged that he would never forgive him.

Raynald was a firm supporter of Baldwin IV's sister, Sybilla, and her husband, Guy of Lusignan, during conflicts regarding Baldwin IV's succession. Sibylla and Guy were able to seize the throne in 1186 due to Raynald's co-operation with her uncle, Joscelin III of Courtenay. In spite of a truce between Saladin and the Kingdom of Jerusalem, Raynald attacked a caravan travelling from Egypt to Syria in late 1186 or early 1187, claiming that the truce was not binding upon him. After Raynald refused to pay compensation, Saladin invaded the kingdom and annihilated the crusader army in the Battle of Hattin. Raynald was captured on the battlefield. Saladin personally beheaded him after he refused to convert to Islam. Many historians have regarded Raynald as an irresponsible adventurer whose lust for booty caused the fall of the Kingdom of Jerusalem. On the other hand, the historian Bernard Hamilton says that he was the only crusader leader who tried to prevent Saladin from unifying the nearby Muslim states.

Konstancja z Antiochii, fr. Constance de Hauteville (ur. 1127, zm. 1163) – księżna Antiochii od 1130 do 1163.

Konstancja była jedyną córką Boemunda II i Alicji, córki króla Baldwina II. Jej ojciec zmarł, kiedy miała zaledwie cztery lata – została wówczas księżną Antiochii. Początkowo w jej imieniu rządzili regenci: dziadek Baldwin II (1130–1131) oraz wuj Fulko Andegaweński (1131–1136). Jej matka Alicja nie chciała, by Konstancja została księżną, gdyż wolała rządzić Antiochią samodzielnie. Próbowała sprzymierzyć się z atabegiem Mosulu, muzułmaninem Zengim. Zaproponowała mu, że odda mu Konstancję za żonę, ale została wygnana przez Baldwina II z Antiochii i plan porzuciła. W 1135 ponownie próbowała przejąć kontrolę nad księstwem, tym razem chcąc wydać córkę za Manuela Komnena, ówczesnego następcę tronu Cesarstwa Bizantyńskiego. Fulko wygnał ją ponownie. W 1136 dziewięcioletnią Konstancję wydano za mąż za Rajmunda z Poitiers (1105–1149), który w tajemnicy przybył z Europy. Alicja była przekonana, że Rajmund ma zostać jej mężem, i, upokorzona, na zawsze opuściła Antiochię.

Z Rajmundem Konstancja miała czworo dzieci:

• Boemunda III, który w 1163, po jej śmierci przejął władzę w Antiochii
• Baldwina (ur. i zm. 1176)
• Marię z Antiochii (1145–1182), żonę bizantyjskiego cesarza Manuela I Komnena
• Filipę z Antiochii (ok. 1148–1178), kochankę bizantyjskiego cesarza Andronika I Komnena.

W 1149 Rajmund poległ w bitwie pod Inab.

W 1153 Konstancja wyszła ponownie za mąż, za Renalda de Chatillon (1153–1160), późniejszego współwładcę Antiochii. Para miała jedynie córkę Agnieszkę de Châtillon (1154–1184), która poślubiła króla Węgier Belę III. Według Niketasa Choniatesa, bizantyjskiego historyka, Konstancja i Renald mieli jeszcze drugą córkę – Joannę – która prawdopodobnie była drugą żoną markiza Montferratu, Bonifacego I.

W 1160 Renald trafił do niewoli i spędził szesnaście lat w więzieniu w Aleppo. Między Konstancją a jej synem narósł konflikt. Gdy Boemund osiągnął pełnoletniość, wygnał matkę z miasta i przejął władzę.

Stephanie of Milly (born c. 1145/1155 – c. 1197) was the lady of Oultrejordain in 1169–1197 and an influential figure in the Kingdom of Jerusalem. She was also known as Stephanie de Milly, Etienette de Milly, and Etiennette de Milly. She married three times; firstly to Humphrey III of Toron, secondly to Miles of Plancy; her third and last husband was Raynald of Chatillon.