Kdo se je poročil s Vladislao II de Polonia?

Jagellón (en lituano Jogaila), después Vladislao II (en polaco: Władysław II Jagiełło; c. 1362-1 de junio de 1434), fue gran duque de Lituania (1377-1434) y más tarde rey de Polonia (1386-1434), primero como consorte de su mujer Eduviges hasta 1399, y luego como monarca hasta su muerte. Gobernó Lituania desde el 1377.

Nació pagano pero, a fin de contraer matrimonio con la reina de Polonia Eduviges I, en 1386 se convirtió al catolicismo y fue bautizado con el nombre de Vladislao (Władysław) en Cracovia; se casó entonces con la joven reina Eduviges, y fue coronado rey de Polonia como Vladislao II Jagellón.​ En 1387 convirtió Lituania al cristianismo. Su reinado en solitario en Polonia empezó en 1399, a la muerte de la reina Eduviges, y duró treinta y cinco años más, marcando el comienzo de la unión polaco-lituana. Fue fundador de la dinastía Jagellón polaca, que lleva su nombre y que anteriormente se conocía también como dinastía gemínida en el Gran Ducado de Lituania. La dinastía Jagellón gobernó Polonia y Lituania hasta 1572,​ y fue una de las más influyentes de la Baja Edad Media y principios de la Edad Moderna en la Europa Central y Oriental.​ Durante el reinado de Jogaila, el Estado polaco-lituano fue el mayor del mundo cristiano.​

Jogaila fue el último señor pagano de la Lituania medieval. Ostentó el título de Didysis Kunigaikštis. Después de obtener el cetro polaco, a raíz de la Unión de Krewo, la unión polaco-lituana tuvo que enfrentarse al poderío creciente de los caballeros teutónicos. La victoria de Jogaila en la batalla de Grunwald en 1410, seguida de la Paz de Thorn, aseguró las fronteras polacas y lituanas y marcó el comienzo de la pujanza de la alianza polaco-lituana en Europa. En tiempos de Vladislao, Polonia se expandió y dio comienzo la llamada «Edad de Oro» del país.

Ana Celjska, kraljica Poljske in velika kneginja Litve, * 1386, † 21. maj 1416, Krakov, Poljska.

Med letoma 1402 in 1416 je bila druga žena kralja Poljske in Litve Vladislava Jagiele (vladal 1387–1434).

Ana Celjska je bila edina hči Viljema (1361–1392), grofa Celjskega in Ane Poljske (1366–1425), najmlajše preživele hčerke zadnjega poljskega kralja iz rodbine Pjastov Kazimirja III. Velikega (1309–1370) in Jadvige Żaganske.

Od leta 1394 po ponovni poroki svoje matere in njenega odhoda v Teck, je ostala v Celju pod skrbništvom grofa Hermana II. Celjskega. Ko je prva žena Vladislava Jagiele, vladajoča kraljica Jadwiga Poljska, leta 1399 umrla brez živečih potomcev, je pred smrtjo izrazila željo, da bi Ana postala njena naslednica na poljsko-litvanskem prestolu. Tudi Vladislav je iskal ženo med dediči kraljevine Poljske. Poroka je imela politični značaj. Poroko Jagiele z vnukinjo Kazimirja Velikega je podpiralo plemstvo Malopoljske, med drugim krakovski škof Piotr Wysz in Jan Tęczyński. Prav tako je Anina mati, Ana Poljska, celjska grofica, poskušala dobiti vpliv na Poljskem, predvsem da bi izboljšala položaj svoje hčerke in vnukinje. Pri tem se je opirala na pomoč grofov Celjskih, Aninih sorodnikov po očetovi strani. Zvezo sta poskušala preprečiti veliki mojster Tevtonskega reda Ulrich von Jungingen ter bivši zaročenec Jadwige Viljem Habsburški. Po teh sporih je Ana prišla v Krakov 16. junija 1401 v spremstvu celjskih grofov. 4. novembra 1401 je bila podpisana ženitna pogodba v Bieczu. 29. januarja 1402 je komaj 16-letna Ana Celjska postala žena Wladislava Jagiele, ki je bil takrat star okoli 50 let. Njeno kronanje je potekalo leto kasneje – 25. februarja 1403 v Vavelski stolnici v Krakovu.

V letih 1408 in 1411 je bila s strani kraljevih svetnikov obtožena številnih ljubezenskih zvez, med drugim z nadškofom Gniezna in primasom Poljske Mikolajem Kurowskim.

Ana je kralju rodila le enega preživelega otroka, hčerko princeso Jadwigo Litvansko (rojena 1408). Umrla je 21. maja 1416, ko je imela komaj 30 let. Pokopana je v Vevelski katedrali v Krakovu.

Jagiela se je potem poročil leta 1417 z Elizabeto iz Pilice in leta 1422 z Zofijo Halshany, ki pa nista izvirali iz rodu poljskih kraljev Piastov, saj ni mogel več najti potomke kraljevske družine iz rodu Piastov, ki bi imela dedno pravico do poljskega prestola. Jagielini sinovi in nasledniki so se rodili šele v zakonu z Zofijo.

Poljsko plemstvo je želelo, da princesa Jadwiga in njen bodoči mož nasledita Jagielo (vsaj na Poljskem) namesto njegovih sinov z Zofijo.

Leta 1425 je Anina mati, celjska grofica Ana, umrla brez potomstva, kot tudi Anina hči Jadwiga leta 1431. Tako je piastovska rodbina izumrla še pred Jagielovo smrtjo.

Élisabeth de Pilica (en polonais : Elżbieta z Pileckich Granowska), née en 1372 et morte le 12 mai 1420, est la fille d'Otton de Pilica (pl) et d'Edwige de Melsztyn (pl). Par son mariage avec Ladislas II Jagellon, elle est reine de Pologne et grande-duchesse de Lituanie.

Sophia of Halshany (Lithuanian: Sofija Alšėniškė; Polish: Zofia Holszańska; c. 1405 – 21 September 1461 in Kraków), known simply as Sonka, was a princess of Lithuanian Alšėniškiai princely family who was Queen of Poland as the fourth and last wife of Jogaila, King of Poland and Supreme Duke of Lithuania. As the mother to Władysław III and Casimir IV, she was the co-founder of the Jagiellonian dynasty.